“Ik heb geen fotoshoot nodig”

Ik hoor het vaker dan ik wil toegeven: “Ik heb geen fotoshoot nodig.”

Iedere keer triggert het me weer. Niet omdat ik per se wil verkopen, maar omdat ik weet wat ze eigenlijk bedoelen met die uitspraak.

Ik zei het zelf namelijk ook. Keer op keer.

“Nu niet.”

“Misschien ooit.”

“Ik moet eerst nog afvallen (of in mijn geval aankomen).”

“Wat moet ik überhaupt met een portret?”

Tot ik op een dag naar een foto van mezelf keek: niet geposeerd, niet voor werk, niet voor de buitenwereld maar gewoon… ik. In alle imperfectie. Ik weet nog dat ik dacht: waarom heb ik mezelf dit zó lang ontzegd?

Een portret is geen luxe. Het is geen marketingtool. Het is geen vanity project. Het is een herinnering. Aan wie je bent, zonder ruis. Zonder rimpelfilter. Zonder ‘ik moet nog even…’

Ik heb zelf shoots gedaan op momenten dat ik mezelf kwijt was. Momenten waarop ik me niet ‘goed’ voelde en dacht dat dit misschien wel de laatste fotoshoot was die ik zou doen. Momenten waarop ik bijna vergeten was wie ik eigenlijk ben. Juist die beelden zijn me het meest waard geworden. Niet omdat ik er perfect op sta, maar omdat ze me vastleggen op een punt waar ik vaak overheen leef.

Niemand heeft een fotoshoot nodig. Tot je er eentje hebt en denkt: "Waarom heb ik dit niet eerder gedaan?”

En misschien ben jij daar nu.

Geen bedrijf nodig. Geen speciale reden. Geen sixpack. Geen filter.

Gewoon jij, zonder excuus. In beeld.

Ja! Jij hebt wel een fotoshoot nodig!