We hebben geleerd onze dromen klein te houden, maar diep vanbinnen knaagt iets: waarom voelen ze altijd kleiner dan mogelijk is? Deze blog gaat over dat kleine sprankje durf dat verschijnt als je jezelf toestaat te voelen wat je écht wilt. Over momenten waarop je grenzen loslaat, jezelf herkent en merkt dat dromen, groot of klein, altijd mogen bestaan.

Ik denk vaak terug aan mijn kindertijd, de zomerdagen, de vakantie, de camera in mijn handen. Deze blog gaat over die kinderdromen die nooit echt verdwijnen, hoe ze sluimeren onder alles wat “moet”, en hoe je jezelf opnieuw kunt herinneren, kleine vonkjes terugvindt en weer durft te voelen wie je echt bent.

Er was een tijd dat je precies wist wat je wilde, maar langzaam raakten die dromen op de achtergrond door werk, verwachtingen en verantwoordelijkheden. Deze blog gaat over het terugvinden van dat kleine vonkje van verlangen, hoe je jezelf weer herkent en durft te voelen wat je écht wilt, ook in de kleine momenten van het dagelijks leven.

Een ontmoeting met narcisme kan je zelfbeeld breken en je eigenwaarde vertroebelen. fotografie biedt geen wondermiddel, maar wel een krachtig tegenbeeld: een portret waarin je jezelf zonder oordeel terugziet. Het is een ankerpunt op weg naar herstel, een moment van erkenning en kracht. Want voorbij de gebroken spiegel ligt wie je écht bent, heel, krachtig, waardig.

Soms zit het niet in wat mensen zeggen, maar in wat ze niet zeggen. Ik weet nog dat ik ooit op een verjaardag zat, net iets te enthousiast vertellend over iets wat ik had gefotografeerd. Die ene blik van de ander, dat subtiele, bijna verveelde knikje… ik voelde me meteen kleiner worden. Te aanwezig. Te veel ruimte ingenomen. Te zichtbaar.

Ik weet niet wat het is met zomer. Misschien is het de warmte, misschien het licht. Misschien omdat iedereen ineens ‘mooi weer versies’ van zichzelf laat zien. Maar ik betrap mezelf er altijd op dat ik nét iets kritischer wordt naar mezelf.

Iedereen wil authentiek op de foto, maar hoe bereik je dat? In deze blog lees je hoe je richting en veiligheid creëert voor échte beelden.

Je hoeft niet te lachen op een portretfoto om krachtig over te komen. Ontdek waarom een echte uitstraling meer impact maakt dan een geforceerde pose.

Vulvakanker en Portraitique Magazine, dit is waarom dit verhaal gelezen en gehoord moet worden